viernes, 10 de octubre de 2008

Los 11 de Lisa

Lisa...
Qué ojos tienes, más dulces. La boquita pequeña y los cabellos revueltos, morenos, rizados. Siempre en falda corta o pantalones anchos y caídos. ¿Cómo sabes lo que me gusta? Ahora ya hace 3 años que estamos juntos y estoy tan enamorado de ti como al principio.
- Ahora princesa, nadie nos oye. Eso, eso, déjame verte la pierna. No te hagas la remolona, sé que te gusta.
Dios, me pongo a 100. Sólo tocarte el muslo. Ahora un poco más arriba.
- No pasa nada, tócame, mira cómo la tengo. Sólo tú me pones así...ahora arriba, ahora abajo. Juega con ella.
Y qué placer.
- Buenas noches pequeña, recuerda que es nuestro secreto. Mañana te daré tu regalo en tu 11 aniversario. Tu tío te quiere, no lo olvides princesa.

3 comentarios:

Mònica dijo...

Lisa, a tú tío hay que cortarle lo que yo me sé!!!
Jari, me has puesto los pelos de punta!!!
besitos

Laia dijo...

Uf.. Aquest és durillu.
Per què es diu Lisa? No és el primer cop que miro una pel·lícula, escolto una cançó (i ara llegeixo un relat breu) i la (pobre) protagonista es diu Lisa. És algun simbolisme o simplement casualitat?

Jari dijo...

Crec que serà casualitat Laia. O potser no m'en recordo, ara ja fa un temps que ho vaig escriure!
Gràcies per llegir-me guapa ;)